Toch spekkoper...

Vorige week woensdag dan toch de petscan, donderdagochtend kreeg hij een telefoontje van de hematoloog, er is niets meer te zien, officieel schoon! We hebben even geknuffeld, ik heb een potje gejankt en naasten t goede nieuws laten weten. Maandag nog naar uroloog geweest, de eerstvolgende controle bij hematoloog is elf september, revalidatie moet binnenkort beginnen. Vooral traplopen staat op t wenslijstje, minder moe... En toch ben ik niet echt overtuigd, zou dat bij de eerste controle wel zo zijn vraag ik me af, extra bevestiging nodig? Herkenbaar, dat gevoel van twijfel bij anderen, voel me zo ondankbaar, het beste nieuws gekregen en toch! Datgene wat chemo en bestraling hebben aangericht, moet nu mbv revalidatie hersteld worden, zover dat mogelijk is natuurlijk. Zijn haren zijn weer te zien, kleine stukjes loopt hij zonder rollator, voorzichtig oefenen op trap, maakt eten, zet koffie... ik mag echt niet klagen, doe ik ook niet hoor, maar dat gevoel van twijfel is er gewoon. Zoals ik al vaker schreef lees ik veel blogs, en zijn wij een succesverhaal, een minderheid tussen de vele vele jaren durende behandelingen die ook nog eens zelfs niet altijd genezing maar verbetering beogen. Of nog minder... Zaterdag intussen, beetje regen en tig graden minder dan de afgelopen dagen! Velen met mij zullen blij zijn denk ik, alles gaat en voelt beter bij deze temperaturen... vooral slapen! Ik schuif mijn negatieve gedachten onderin de kast door het teruglezen van deze blog, twijfel zal waarschijnlijk altijd op de achtergrond blijven. Dus toch spekkopers! Hou t koel allemaal, alle kleine beetjes helpen, nietwaar!