Afleidings manoeuvre

"Door dat rottige gedoe met katheter en blaas, vergeet ik dat ik kanker heb". Mijn man heeft toch echt non-hodgkin, weten we nu vijf maanden, kreeg ook meteen katheter en dat is alleen maar pijnlijke ellende geweest. Vandaag naar uroloog ter controle... ben net terug van apotheek voor weer een kuur, bacterieën in urine, dubbele dosis. Gelukkig waren de medicijnen er deze keer, ben al de nodige keren voor niks geweest, niet doorgegeven door ziekenhuis. En dan rijd ik even een stukje om, potje snotteren, kan er ook nog wel bij. En intussen zitten we nog steeds op petscan te wachten die hopelijk laat zien dat t ook allemaal zin heeft gehad. Nog steeds in limbo... De kleinste dingen zorgen voor emotionele reacties bij mij, moe en op, nergens zin in, heel blij met voetbal, tennis, tour. Lang leve de tv... zou anders overdag teveel slapen, val in stoel spontaan in slaap, bovenkamer werkt op volle toeren. Om even terug te komen op het "dozenprobleem" uit een van mijn eerdere blogs, ze zijn opgehaald door oudste dochter, jongste dochter stuurt regelmatig foto's en filmpjes van kleinzoon, om die te bekijken gaan we er echt even goed voor zitten, zonder popcorn, heerlijk! Alle kleine beetjes helpen, toch? Allemaal een rustige avond, hou je taai!