tegenstrijdig

5-5

het afgelopen jaar heb ik middels deze blog iedereen op de hoogte gehouden van het verloop van ron zijn ziekte .......dit was fijn om zo een hoop mensen in 1x te bereiken.....maar gaandeweg merkte ik ook dat het voor mezelf fijn was ......een soort van me af schrijven denk .....

mede daarom wil ik jullie meenemen in het laatste stukje .....het afscheid ....de leegte ....de pijn ......mede omdat ik hoop dat het me een beetje helpt om t wat draaglijker te maken.

het afscheid 22-4 op donderdagavond 19.00 is gegaan zoals ron gewild zou hebben ......op zijn nummer you'll never walk alone is hij rustig in mijn armen ingeslapen .......temidden van mij , mijn kinderen ,en ron zijn kinderen .

heel raar , maar de uren erna heerste er een soort rust .....het was gegaan zoals ron wilde.

ron heeft heel de week thuis opgebaard gelegen ,.....gewoon in de woonkamer, waar dat mij eerst heel eng en raar leek , is dit achteraf juist omgekeerd gebleken......het was ontzettend fijn.

en heel moeilijk was dus het moment afgelopen donderdag, de dag van de begrafenis dat we de kist moesten sluiten, en hij uit huis werd gereden ......weg ......nu was hij dus echt weg......echt een vreselijk moment.

heel de week heb ik in een soort van roes geleefd denk....zo ook de dag van de begrafenis is in een soort roes aan me voorbij gegaan net of je beetje op slot staat of zo , het afscheid is zoals ron het gewild zou hebben ,.....met zijn muziek .......met de mensen die hem lief waren.

er zijn mooie woorden gezegd door dierbaren.

zelf wilde ik hoe dan ook , ook mijn verhaal doen, maar van te voren niet wetende of ik daar toe in staat zou zijn, ik had van te voren ingeschat dat dit zeker niet het geval zou zijn, mijn middelste zoon wilde zo nodig het over nemen indien nodig .....heel dapper vond ik dat .....

dus zo liep ik verleden week donderdag samen met mijn zoon naar voren met lood in mijn schoenen ......dit is het laatste wat ik kan doen schoot het continue door me heen , en het is me gelukt , mede door de steun van mijn zoon.

onderstaand mijn laatste woorden die ik hopelijk vol trots heb mogen vertellen over ons en over ron.....

en dan komt daar een einde van een dienst .....een definitief afscheid.......heel onwerkelijk, onder de klanken van you"ll never walk alone werd ron door zijn dierbare de aula uit gedragen, waar het heel de dag al regende , brak de zon door de wolken toen we buiten kwamen, zou dit dat een teken zijn , dat hij er nog bij was .....

.en toen was daar op de begraafplaats het afscheid.......met nog eenmaal zijn lied.....

in de aula werd geproost op ron , zoals ron wilde .......zijn woorden herinner ik me nog goed toen we zijn uitvaart besproken....."geen gedoe en getreur......strik eromheen en uitladen , en dan een biertje op het leven "

en zo reed ik met mijn kinderen rond vijven naar huis........een leeg huis......pfffff wat een mokerslag kwam er toen .....het huis was leeg .....ik was leeg.....alles was leeg

waar we het afgelopen jaar zo flexibel veerkrachtig en sterk bleken te zijn ......is dit voor mijn gevoel in 1x verdwenen.......heel tegenstrijdig dat gevoel ......voel me zelf verre van sterk en flexibel......

nooit geweten en gedacht , dat verlies zo een rauwe pijn kan veroorzaken in heel je zijn......het is niet te beschrijven.

alles zal een plekje moeten krijgen .......hopelijk ben ik daartoe in staat .....

het gemis is zo intens

ik zal een ieder .....hoe zwaar het me ook valt om te zeggen/vragen , hard nodig hebben .....

ik zal zo af en toe nog wat posten , mede om het van me af te schrijven in de hoop dat dat me helpt om alles te verwerken , voor zover het te verwerken valt .....

voel je alsjeblieft niet verplicht om het te lezen of te volgen.....

voor nu wil ik iedereen bedanken , voor het medeleven , voor wat jullie voor ron betekent hebben , gewoon voor alles.

https://www.youtube.com/watch?v=OV5_LQArLa0