Schuldig dat ik wel door kan.

Al die tijd kon ik er niet aan. Ik voelde me schuldig want ik was altijd al een Over mijn Lijk kijker.... en nu, nu loop ik er voor weg. Ik kom alleen uit Eindhoven dus ik ontkwam er niet aan om er dingen over te horen. Want stoere, sterke en dappere Eveline uit Over mijn Lijk komt ook uit Eindhoven en via via zijn er altijd mensen die haar kennen en dat met je delen. En dan wordt je toch nieuwsgierig en heb ik afgelopen weekend een Marathon Over mijn lijk gekeken.... Met een lach en een traan. 5 super dappere mensen voor wie ik alleen maar respect kan hebben. En wat een mooie televisie maken ze..... En toen dus nog meer schaamte, Ik mag door na kanker.... zij niet.....

Daar schaamde ik me voor, want ik ben beter en al 2,5 jaar kankervrij.... ik wel en zij niet... wie beslist dat? En dat heb ik ook hier. Ik ben blij met dit platform maar ik besef me ook dat ik t.o.v. een hele hoop van jullie heel makkelijk praten heb. Bewust 3 weken kanker gehad en een operatie en alles was al voorbij. Ik kan niet meepraten over chemo's, bestralingen etc. Wel over de diagnose krijgen, een stempel kanker hebben en dus het vertrouwen in je lijf kwijt zijn. Maar goed, daar is mee te leven, daar kom ik iedere dag weer achter.

Steeds vaker denk ik dan, moet ik hier nog wel schrijven, wat hebben anderen eraan? Maar afscheid nemen van dit platform kan ik (nog) niet. Ik hoor hier nog......

Ik hoop toch dat ik iets kan betekenen met mijn verhaal en mijn gevoelens..... Mijn helpt het iig om dit te delen.

Liefs Maartje

PS Begrijp me niet verkeerd, ik ben natuurlijk heel blij dat ik zoveel geluk heb gehad maar het is zo oneerlijk als je andere verhalen hoort/leest.