Kan ik nog wat uurtjes werken?

Nu ik opnieuw in een behandelpauze zit heb ik de afgelopen dagen/weken geprobeerd om te kijken of ik wat uren zou kunnen werken. Vanuit de IVA (UWV) mag het zolang ik het maar meld, er wordt gewoon een fors percentage ingehouden van mijn uitkering en daarmee is voor hen de kous af.

Maar ja, voor de anderen? ik ben honderd procent afgekeurd en kan als ik in behandeling ben met chemo niet beloven dat ik iets af kan maken. Ik ben dus afhankelijk van de behandelvrije periodes en zelfs dan is een normale baan geen optie. Mijn conditie is niet meer wat het is geweest en ik ben ondanks de vrijheid toch nog regelmatig met mijn gedachten bij de kanker en de bijbehorende dood.

Vorige week heb ik bij verschillende instanties gekeken en vastgesteld dat ik voor de maatschappij ben afgeschreven. maar deze week ontstond er weer even een kleine hoop dat er toch iets mogelijk was. uiteindelijk strand alles op het feit dat ik geen deadline kan beloven en niet zeker weet of ik afspraken na kan komen.

Wel wordt me gevraagd of ik mijn kennis gratis ter beschikking wil stellen want de kennis en kunde die ik aanbied zijn wel gevraagd, maar niets in contract vorm erbij want dat is voor de kennis vragende partijen te complex. "Ja duh, dat dacht ik dus niet."

Met andere woorden ik zal me moeten neerleggen bij het vonnis dat over me is geveld. Pas als ik de utopische woorden "u bent genezen" te horen krijg kan ik me mogelijkerwijs weer in het arbeidsveld gaan begeven.

Of je nu kennis hebt of niet "ongeneeslijke kanker" gecombineerd met een volledige arbeidsongeschiktheid schrijft je af voor de maatschappij en maakt je een kostenpost in plaats van een maatschappelijk betrokken bijdrager.  

Ik ga maar op zoek naar een hobby..... 

9 reacties

ik heb net alles geschilderd thuis tussen de kuren door. plafonds, muren, kozijen, heeft me ruim een 2 maanden gekost, maar klaar is "kees".

Laatst bewerkt: 01/02/2019 - 15:04

Heel herkenbaar! Ik genoot in mijn werk een hoop aanzien, leidde nieuwe collegaā€™s op, had contact met rechters, artsen, schoolhoofden en locatiehoofden. Nu ben ik 100% afgekeurd, ben ā€œeenā€ vrijwilliger en Werk ik ver onder mijn niveau. Ik word vergeten met verjaardagen en mijn vrijwilligersvergoeding, ik moet er soms om vragen. Diepe zucht, degene met een contract krijgt meer uitbetaald dan ik met mijn 7,50 per dag, waarvan het ov 4,50 kost en ik nog net geld overhou voor een ijsje.

ik kan er ook voor kiezen om thuis te blijven zitten, maar daar word ik diep ongelukkig van. Het leven is niet altijd eerlijk.

succes met de keuze die je maakt!

groet Mirjam

 

 

 

Laatst bewerkt: 01/02/2019 - 15:35

Ik dacht, ik ga koffie drinken met bejaarden. Maar die zitten in hun laatste levensfase, oh mijn god, daar wil ik niks mee te maken hebben. Ik zoek iets met dieren. Ik tel de vogels in mijn tuin, ik voeder ze, ik wil werken bij een kinderboerderij ofzo...dieren, vogels, onvoorwaardelijk genieten. Geen dood, gewoon genieten

Laatst bewerkt: 02/02/2019 - 03:08

Kan je niet thuiswerken vanaf de bank? Scheelt je hoop energie en je hebt iets te doen. Kan toch niet waar zijn dat als je je enigszins goed voelt, ze een klein tijdelijk project hebben ofzo. Al is het maar voor je gevoel van eigenwaarde, gemoedsrust en afleiding. Liefs Dayna

Laatst bewerkt: 06/02/2019 - 23:50

Goede morgen,

wat ben ik blij dat ik je flogs lees. Want ik vrouw 44 jaar heb de ouwe lullen kanker lolletje sorry,

longkanker uitgezaaide naar lever. Palliatief behandeld en dus 2 procent dat ik vijf jaar overleef. Ik heb twee kinderen van 8 en 18. En getrouwd net driejaar gelden.

na mijn nieuws ben ik met verbazing gaan lezen wat het leven me kan brengen ondanks me kanker palliatief is. Ik wilde inderdaad in me rust periodes of als ik kan me weer willen inzetten in werk betaald werk.

na dat is dus een moeilijk klus. Want inderdaad alles wat je meer gaat verdienen gaan ze van je uitkering trekken. En dat vind ik niet kunnen. Dat is onmenselijk lijden. Schade die kander met zich mee geeft, de aandacht, die je krijgt als je behandeld wordt de kosten ect die zijn te verwaarlozen voor in de toekomst beeld. Want oke je wordt niet beter maar je krijgt niet de kans om uit de kanker wereld te stappen wanneer jij dat wilt. Je wilt mogelijkheden hebben om te sparen zodat je mischien je laaste reis kunt maken. Maar eigenlijk wordt je beter gemaakt om toch stilletjes dood te gaan.. En dat doet me zeer en ik kan me hierin niet berusten. Dit is wat ik vind om mee door te strijden wij als kanker patiĆ«nt moeten hier iets mee. 

En wij zijn juist de aangewezen mensen om hier iets mee te doen. Want hoe kunnen de niet zieken mensen nu oordelen over hoe wij ons moeten voelen, mbt werk voorheen kon ik bij werken om wat extra te verdienen niemand maakte zich daar druk om maar nu met kaner wordt je gezien als crimineel. Want ojee we zullen eens te veel verdienen. We zullen eens profiteren dat we kaner hebben. Wat een lul verhaal. En ik Mariska zou hier eens een stygma willen door breken. Zodat we eens beloond worden door hard te knokken, en dat op het einde van de knokpartij ook weer een mens kunnen voelen. 

Dus als je verveeld en hebt ideeen om dit eens aan te kaarten weet zeker dat we dan vele van ons kunnen en zullen helpen. 

 

Laatst bewerkt: 19/02/2019 - 09:32

Beste Mariska,

ik ga niet op barricades staan voor protest, ook al is je oproep geheel terecht. Maar ik zoek naar een kwaliteit van leven en wil plezier en geluk nastreven onder de moeilijke omstandigheden van ongeneeslijk ziek zijn. 

De stress die een dergelijke proteststrijd met zich meebrengt zal me naast de strijd tegen kanker te veel energie kosten, waarbij de oncoloog me niet de verwachting geeft dat ik het einde van zo'n strijd (schatting twee tot vier jaar) mee zal maken. 

ik heb al een keer geprobeerd om bij de Wereld Draait Door binnen te komen maar daar zitten ze niet op dit onderwerp te wachten.

Dus ik laat deze uitdaging aan mijn deur voorbij gaan.

Met vriendelijke groet

Paul

Laatst bewerkt: 20/02/2019 - 09:38

Sorry ik bedoelde niet dat je op barricades ect moet gaan staan. Nee jouw verhaal maakte het me weer eens duidelijk.,

door je verhaal te vertellen aan anderen is al goed genoeg. 

Want het is het onbekende wat niet weet wat niet deert. Sorry voor me enthiosiasme. Bedankt voor je reactie.....

Laatst bewerkt: 21/02/2019 - 12:03