Hoe om te gaan met de toekomst als de controlefase start
Over een maand vind de eerste controle plaats op darmen, lever en lymfen. Eigenlijk na een dramatisch bericht in september 2016 een uitstekende status in maart 2017 en toch......
hoe ga je om met de toekomstplannen. Kun je nog vooruitkijken en grote plannen maken voor een verbouwing, je familie of een reis. Alles is onzeker. Dus hoe doe je dat. Ik worstel hiermee.
Mijn vrouw en ik worstelen met wat gaan we doen. Financieel is er geen probleem, en dus kunnen we plannen wat we willen, en toch. We zijn altijd behoudend geweest en spaarden voor de toekomst die we samen met de kinderen en kleinkinderen willen invullen. Kleinkinderen mijn zonen hebben nog niet eens een stabiele relatie, laat staan dat er kleinkinderen op de planning staan. Reizen, met elke 3 maanden onzekerheid is het plezier van de planning en het uitzoeken doorspekt met de onzekerheid van de uitslagen. Uitstel is het resultaat en onzekerheid regeert.
Ik ben aan het werk sinds een paar weken en mijn bijdrage is voldoende goed om niet benauwd te zijn voor mijn baan, en toch ook daar speelt de onzekerheid van de toekomst. Moet ik mijn kennis en kunde overdragen en daarmee mijn eigen invloed langzaam maar zeker uitfaseren en een andere rol gaan dragen? Niemand helpt.
De psycholoog spiegelt mijn twijfel terug en zoekt wat ik eigenlijk wil, ik weet het niet, dus daar draai ik rondjes om de onzekerheid.
De reintegratiespecilialist steunt mijn overpeinzingen maar neemt geen voortouw.
Mijn baas steunt me, maar is bezorgd over de toekomst. Mijn collega's idem.
Wat dan te doen?
Alles wat ik voel en niet kan duiden roept twijfels op. De berichtgeving in september 2016 kwam voor mij als een totale verrassing, er waren geen signalen en dus als ik me goed voel geeft dat geen of onvoldoende zekerheid. Als ik wel iets voel, zeker in mijn buik, ben ik bang dat dit relaties heeft met kanker.
ik weet het simpel weg niet. Ik herken dit niet van mijn "vorige" ik, ik trok altijd en overal de kar. Nu ben ik gelaten over wat er op me af komt.
Hoe beleven jullie dit?
Ik hoor het graag.
hoe ga je om met de toekomstplannen. Kun je nog vooruitkijken en grote plannen maken voor een verbouwing, je familie of een reis. Alles is onzeker. Dus hoe doe je dat. Ik worstel hiermee.
Mijn vrouw en ik worstelen met wat gaan we doen. Financieel is er geen probleem, en dus kunnen we plannen wat we willen, en toch. We zijn altijd behoudend geweest en spaarden voor de toekomst die we samen met de kinderen en kleinkinderen willen invullen. Kleinkinderen mijn zonen hebben nog niet eens een stabiele relatie, laat staan dat er kleinkinderen op de planning staan. Reizen, met elke 3 maanden onzekerheid is het plezier van de planning en het uitzoeken doorspekt met de onzekerheid van de uitslagen. Uitstel is het resultaat en onzekerheid regeert.
Ik ben aan het werk sinds een paar weken en mijn bijdrage is voldoende goed om niet benauwd te zijn voor mijn baan, en toch ook daar speelt de onzekerheid van de toekomst. Moet ik mijn kennis en kunde overdragen en daarmee mijn eigen invloed langzaam maar zeker uitfaseren en een andere rol gaan dragen? Niemand helpt.
De psycholoog spiegelt mijn twijfel terug en zoekt wat ik eigenlijk wil, ik weet het niet, dus daar draai ik rondjes om de onzekerheid.
De reintegratiespecilialist steunt mijn overpeinzingen maar neemt geen voortouw.
Mijn baas steunt me, maar is bezorgd over de toekomst. Mijn collega's idem.
Wat dan te doen?
Alles wat ik voel en niet kan duiden roept twijfels op. De berichtgeving in september 2016 kwam voor mij als een totale verrassing, er waren geen signalen en dus als ik me goed voel geeft dat geen of onvoldoende zekerheid. Als ik wel iets voel, zeker in mijn buik, ben ik bang dat dit relaties heeft met kanker.
ik weet het simpel weg niet. Ik herken dit niet van mijn "vorige" ik, ik trok altijd en overal de kar. Nu ben ik gelaten over wat er op me af komt.
Hoe beleven jullie dit?
Ik hoor het graag.
6 reacties
wat is jou verhaal herkenbaar voor mij.
die onzekerheid is killing vind ik.
Met mij gaat het momenteel erg goed maar voor Hoelang?
een maand? Half jaar? Jaar/ jaren?
geen flauw idee. Vandaag nog in het AVL geweest voor een controle scan.
Altijd weer spannend wat zal de uitslag zijn? Kunnen we verder met de chemo pillen? Hoe zal de ziekte verlopen? Mijn werk als verzorgende kan ik niet meer doen ben afgekeurd maar wat voor invulling ga je dan weer geven aan je leven. Kortom door kanker te hebben wordt je hele wereld op z'n kop gezet en moet je bewust keuzes gaan maken. Niet alleen jij maar idd ook je werkgever. Sterkte met alles en ik zou zeggen doe vooral waar je zelf gelukkig en blij van wordt. Sterkte met alles Paul
Petra
Beste Paul,
Misschien kan ik jou toch wat heel positiefs mee geven. Vijf jaar geleden werd bij mij dikke darmkanker ontdekt. Ingekapseld was de diagnose. Paar weken daarna geopereerd. Helaas doorgebroken naar de blaas en dus een flink stuk darm en een deel van de blaas verwijderd. Tijdens het hechten ontdekte de chirurg dat er uitzaaiingen in de buikholte zaten. Daarnaast werden de lymfenklieren onderzocht van de dertien waren er zes niet goed waarvoor ik nog chemo moest krijgen. Echter na herstel van zes weken eerst opnieuw geopereerd. Een operatie van totaal meer dan tien uur: een zogenaamde Hipec operatie waarbij opnieuw een stuk darm met tumoren, de buikschort die helemaal vol zat met uitzaaiingen, een aantal tumoren in het buikvlies en een stuk van de lever werd verwijderd waar ook een tumor zat. Na de operatie een hete chemospoeling gehad van anderhalf uur. Ik kwam meer dood dan levend uit deze operatie en na vijf heel moeilijke dagen toch nog snel de weg omhoog weer te pakken gekregen. Na zes weken herstel volgde acht maanden van chemokuren. Tijdens de chemo ben ik weer gedeeltelijk gaan werken en tussen twee chemokuren door (met toestemming van de artsen) nog drie weken op vakantie geweest in Amerika. Gelukkig was mijn dochter daarbij die al jaren werkzaam is als operatieassistente. Ik ben nu al meer dan vier jaar weer volledig aan het werk (met één dag per week opa verlof van inmiddels vijf kleinkinderen). Ik heb een blijvende stoma en spoel iedere twee dagen mijn darmen. Ondanks dat ik de 64 al ben gepasseerd gaat het werken heel goed. Ik ben wel geweldig opgevangen door mijn teamleider en collega's. Ik ben ontzettend blij dat ik nog kan werken en hoop nog een paar jaar door te gaan. Ik heb geen schrik dat ik de kanker terug krijg, alleen als het weer tegen de halfjaarlijkse controle aanloopt begin ik toch wat zenuwen te krijgen. Als ik wat langer rugpijn heb of verkouden ben ga ik wel wat sneller naar de huisarts als vroeger. Ik heb mij echter voorgenomen en dat lukt heel goed om gewoon het leven op te pakken en niet te veel zorgen te maken om de toekomst. Als het weer fout zou gaan heb ik dat toch niet zelf in de hand. Dus ik hoop dat we elkaar nog veel jaren tegen zullen komen op dit forum zonder dat we moeten zeggen dat de kanker terug is.
Groeten Sjaak
Sjaak, je reactie geeft me moed. Het geeft hoop. Je bent natuurlijk al een stuk verder in het proces en hebt te maken met andere uitzaaiingen. Ik hoop dat ik gaande weg het door jou herwonnen vertrouwen ook ga krijgen en weer durf te vertrouwen op de toekomst.
fijne reactie.