En weer terug naar het ziekenhuis tijdens de kuren

Afgelopen week heb ik mijn tweede kuur Folfiri ontvangen. Tijdens deze kuur wordt je naar huis gestuurd met 5fu, een vorm van chemo die je thuis via een pompje kunt ontvangen. De materie zou volkomen veilig zijn en zonder risico's thuis kunnen worden toegediend.

Helaas, veilig weet ik niet, maar zonder risico's kan ik niet meer vaststellen. Afgelopen woensdag is de aansluiting op de picc-lijn losgeraakt waardoor mijn arm, mijn t-shirt en de bank onder de chemo kwam te zitten. Direct gebeld en naar het ziekenhuis gegaan. Daar aangekomen zijn de handdoek en de sok die ik er snel overheen getrokken had direct weggegooid. Mijn arm is gespoeld en het infuus is opnieuw aangesloten.

Ik zat echter nog thuis met de bank!? Wat moet je hiermee doen. een bank gooi je immers niet weg. Uiteindelijk heb ik nog maar een paar keer gebeld. Blijkt dat mijn spullen niet weggegooid hoefden te worden en spoelen met warm water voldoende was geweest. We hebben de bank dus maar zo behandeld.... 

Maar een veilig gevoel houd ik er niet aan over. 2 kuren 2 incidenten, hoe klein ook. het voelt gewoon niet goed. Ik ben een techneut. Als je verbindingen maakt beperk je het aantal overgangen om zodoende het aantal zwakke plekken tot een minimum te beperken, daarnaast pas je indien wenselijk geacht een vorm van trekontlasting toe. Beveiligingen die geen van beiden worden toegepast op chemo-materialen die je mee naar huis krijgt. In plaats van een directe infuus-aansluiting op de picc-lijn wordt het infuus aangesloten op een kraantje, waardoor er dus een extra overgang zonder noodzaak wordt aangebracht.

Qua bijwerkingen was me verteld dat ik geen last zou krijgen van neuropathie, maar ook dat is niet helemaal waar in mijn geval. Mijn neuropathie breidt zich uit. De voet wordt in steeds grotere delen ongevoelig.

Hopelijk onderga ik de derde kuur zonder problemen en kan ik op basis daarvan weer vertrouwen tanken.

Overigens moet ik niet te veel zeuren. Ik ben tijdens de chemo gewoon in staat om in kleine beetjes aan het klussen te blijven na de eerste week. Als ik andere patiënten hoor en van hen teruglees, gaat het met mij dus helemaal niet slecht.