De eerste palliatieve chemokuur

na alle vervelende, zeg maar gerust slechte berichten, ben ik nu 1 week bezig met de 1e chemokuur.
elke kuur bestaat uit een infuus met chemo op de 1e dag en 14 dagen lang zowel in de ochtend als in de avond chemotabletten. Per keer 2,5 gram, 5 pillen van 500mg.

Het rare is dat ik me in beginsel niet ziek voel. Wel heb ik last van futloosheid en slaap ik slecht. Ik heb mijn weg nog niet gevonden. Voorheen kon ik in nagenoeg alle situaties de weg vinden en de kar trekken. Ik had altijd energie. Nu, doordat ik nog worstel met de boodschap en de invulling van de rest van mijn leven, mis ik dat. Doordat ik zelf niet met de gebruikelijke hoeveelheid energie door het leven kan gaan, krijg ik ook geen energie van het leven terug. Gevolg een visieuze cirkel waar ik nog niet uit ben.

ik ben aan het ruimen en organiseren, deels omdat ik het zelf wil, deels omdat mijn vrouw er behoefte aan heeft. Dat ruimen en organiseren lucht op maar is ook confronterend. Je wordt hard met je neus op de feiten gedrukt.

daarnaast is het een vreemd feit. Opgegroeid in een verzorgingsstaat waarbij mijn ouders tot op de dag van vandaag hun welverdiende inkomen leven, wordt mijn vrouw straks na toch een "lange carriere" teruggeworpen op een klein inkomen. Rond komen is geen probleem maar toch .... Helemaal eerlijk voelt het niet.

Ik kan er niets aan doen. Moet ook niet gaan klagen. Dat past niet bij me. Schop onder mijn kont en de boel oppakken dat past me beter. Zal wel weer lukken maar nu even niet.

zoals ik me nu voel, kan ik me niet voorstellen dat het in 2019 tot een einde komt. Ik voel me buiten moe, sterk en wil vechten, ik kan dat nog niet. Maar dat krijg ik wel voor elkaar.

ik worstel vooral met het verloop van de kuur, wat doet het met me, blijft dat hetzelfde of wijzigt het.
de oncoloog verteld dat hij patiënten heeft die hij al een 100e kuur geeft. Dat betekent 300 weken verder.

Ik ben aan het kijken of ik begin 2018 met mijn vrouw en de kinderen naar de kust ga, even uitwaaien. Toch stiekem weer to komstplannen......

Het blijft simpel, zolang er leven is, is er hoop🌞

2 reacties

Ook ik kreeg in 2014 het bericht dat ik palitatief behandeld zou worden heb ook de kuur met avastin en pillen gecombineerd gehad dit 6 keer en toen waren mijn bloedwaardes weer goed. Ben nu 3 jaar  verder en ondertussen nog een nieuwe tumor ( geen uitzaaing)) die wegehaald is en een uitzaaing op long en lever die bestraald zijn , en al met al gaat het "goed" met me dus geef alsjeblieft de moed niet op,het is soms zwaar maar de moeite waard sterkte ermee .
Laatst bewerkt: 22/11/2017 - 18:50
Beste Paul, net als geen mens weet hoe het voelt om de diagnose kanker te krijgen zonder zelf deze ervaring te hebben is het bericht wat jij nu hebt ook 1 in die orde. Ieder mens weet dat het leven eindig is maar hoe het voelt als eindigheid opeens binnen bereik ligt.... lastig om daar goed op te reageren als buitenstaander. Ik heb me uiteraard ( na diagnose kanker) wel eens afgevraagd wat ik zou doen in een dergelijke situatie. Mijn vader is jong overleden. Ik had hem best nog wel dingen willen vragen. Ik schrijf nu dingen in een schriftje aan mijn kids. Dit is altijd waardevol maar zeker nu.ik schrijf over mezelf maar ook dingen over hen. Verder bedacht ik idd dat ik toch nieuwe herrinneringen wilde maken. Ik wilde met een dergelijk bericht net zo omgaan als dat ik met de diagnose kanker ben omgegaan. Vooral positief in het leven blijven staan. Maar zoals je weet, ... zit ik niet in dezelfde situatie. Ik Kan alleen maar wensen dat je goed door elke chemokuur heen gaat en dat de kwaliteit van jouw leven nog lang goed blijft. Heel veel sterkte
Laatst bewerkt: 25/11/2017 - 17:26