Alle hoop op genezing is verdwenen
Na mijn gesprek met de oncoloog waarin me werd verteld dat ik uitzaaiingen heb in de longen en op de lever, gaf de oncoloog duidelijk aan dat het de start was van de palliatieve fase.
echter tijdens regionaal oncologisch overleg heeft een van de betrokken specialisten aangegeven dat er mogelijk nog een genezende behandeling haalbaar was via het Erasmus MC. De oncoloog heeft aangegeven dat hij me deze extreem kleine kans op genezing niet mag onthouden.
vandaag kreeg ik telefonisch te horen dat het Erasmus MC op basis van de beschikbare scans me niet verder gaat onderzoeken laat staan behandelen. Dus einde kans op genezing.
tot nu toe ben ik niet boos geweest, heb ik het proces niet oneerlijk gevoeld. Maar nu voor de eerste keer wel. Ik kreeg ondanks mijn voornemen niet te hopen, toch weer hoop. Ik hield me wel voor dat het nihil was, maar je gevoel kun je niet beheersen in die mate.
definitief opgegeven. Hopen dat de palliatieve behandelingen met behoud van menswaardigheid me nog een tijdje staande houden.
het rare is dat ik me in het geheel niet ziek voel, geen pijn heb of andere signalen van mijn lichaam krijg. Ik ga er energetisch nog dagelijks op vooruit Dus de boodschap is hard, het proces oneerlijk en het gevoel onwerkelijk.
als ik kan zal ik ook tussen de behandelingen door zo nu en dan iets schrijven.
echter tijdens regionaal oncologisch overleg heeft een van de betrokken specialisten aangegeven dat er mogelijk nog een genezende behandeling haalbaar was via het Erasmus MC. De oncoloog heeft aangegeven dat hij me deze extreem kleine kans op genezing niet mag onthouden.
vandaag kreeg ik telefonisch te horen dat het Erasmus MC op basis van de beschikbare scans me niet verder gaat onderzoeken laat staan behandelen. Dus einde kans op genezing.
tot nu toe ben ik niet boos geweest, heb ik het proces niet oneerlijk gevoeld. Maar nu voor de eerste keer wel. Ik kreeg ondanks mijn voornemen niet te hopen, toch weer hoop. Ik hield me wel voor dat het nihil was, maar je gevoel kun je niet beheersen in die mate.
definitief opgegeven. Hopen dat de palliatieve behandelingen met behoud van menswaardigheid me nog een tijdje staande houden.
het rare is dat ik me in het geheel niet ziek voel, geen pijn heb of andere signalen van mijn lichaam krijg. Ik ga er energetisch nog dagelijks op vooruit Dus de boodschap is hard, het proces oneerlijk en het gevoel onwerkelijk.
als ik kan zal ik ook tussen de behandelingen door zo nu en dan iets schrijven.
4 reacties
Ik hoop dat jou dit ook weer gaat lukken Paul. En ik hoop dat je, je nog heel lang zo goed mag voelen als je nu doet. Warme groet, Dasje.
Hallo Paul,
Ik heb grote waardering voor de manier waarop je er tot nu toe mee om bent gegaan en dat je het deelt op deze site. Je kwam van ver en hebt je terug gevochten en dan krijg je dit verschrikkelijk bericht. Uit je blog blijkt dat je een doorzetter bent, dit zal ook weer leidend worden voor de periode die voor je ligt.
Je boosheid en gevoel van oneerlijkheid is begrijpelijk, plannen maken ziet er nu toch heel anders uit dan een paar maanden geleden. Plannen op lange termijn is een stuk lastiger, maar op kortere termijn zijn er natuurlijk nog de nodige plannen te maken. Ik ben zelf geen voorstander van een buckit-list, ik heb het wel vaker over een fuckit-list sinds ik geconfronteerd ben met deze ziekte.
Ik heb tijdens mijn herstelperiode iemand leren kennen die in de palliatieve fase zit, zij heeft het over “herinneringen creëren” met haar gezin/familie/vrienden als ze mooie momenten plant en meemaakt.
Ik hoop voor je dat je nog lang je energie op niveau mag houden en nog veel mooie herinneringen mag creëren,
Mvg, Jack