Toch niet maar nu toch weer wel

Afgelopen vrijdag mocht het weer niet zo zijn. Bloedwaarden te laag, zij het maar een klein beetje. Maar na overleg werd toch besloten ervan af te zien. Geen taxol dus en ook geen injectie, want als ik de chemo een week later zou moeten inhalen, werkt de injectie weer contra, zo was de uitleg. Ik was er niet blij mee, zeker vanuit het idee dat mijn bloedwaarden een week later nóg lager zullen zijn, als het hetzelfde gaat als de afgelopen keren. Ze zouden er nog eens naar kijken en de oncoloog zou me dinsdag bellen, ofwel vandaag. Dat is ook gebeurd en hij heeft meteen geregeld dat ik morgen alsnog taxol ga krijgen. Ik hoef er niet eens bloed voor te laten controleren, want ook bij lagere waarden gaat de kuur door, juist omdat ik een injectie krijg die de boel weer gaat opkrikken.

Dit alles heeft voor veel onrust bij me gezorgd. Het gevoel dat er iets niet goed ging, bleek terecht. En dat bracht de nodige onduidelijkheid over het verdere vervolg. Punt is dat alle verschillende afspraken logistiek in elkaar grijpen: als de ene chemo niet doorgaat, heeft dat gevolgen voor de injectie en dat weer voor een volgende kuur en dan kan de datum van de MRI misschien toch weer niet handig zijn en als alles opschuift, wat betekent dit dan voor de operatie? En is er nog ergens een gaatje waar ik een weekje weg zou kunnen?

Voor de verdere planning maakt het allemaal niet uit, zegt de oncoloog, want de laatste kuur en operatie blijven zoals het was en dat geldt ook voor de MRI. Toch zag ik in het afsprakenschema dat alle volgende kuren zijn opgeschoven, dus daar heb ik maar weer over gebeld. Dat wordt weer uitgezocht.  Als ik morgen in het ziekenhuis ben, krijg ik hopelijk het verlossende woord. Ik hou dus nog maar vast aan een laatste afspraak op 13 maart en een operatie in de laatste week van maart, de datum moet ik nog horen. Dan kunnen we toch zeker een week naar een warm oord.

In elk geval gaat er morgen weer wat gebeuren, dat vind ik al fijn. En alleen taxol dit keer, dat heb ik vorige keer vrij goed verdragen. Van de carbo had ik meer last: naast een paar dagen van weinig eetlust en licht misselijk was ik daarna ook nog een paar dagen in brakke staat. Bij het fysio-bewegingsprogramma leek het vorige week of de apparaten zwaarder stonden afgesteld, waar ik normaal gesproken de oefeningen met gemak deed. Dat ging deze week alweer een stuk beter gelukkig.