Bestraling is gestart

Gisteren voor het eerst bestraald. Dat zal in totaal 15 x zijn, op alle werkdagen. Dan is 20 mei de laatste keer. Voor de bestraling hoef ik niet naar het AvL; er is een dependance in Hoofddorp. Dat is fijn: het is dichterbij en de afdeling radiologie heeft een aparte vleugel waar het ruim en licht is en bijzonder rustig. Voor de mentale kant is het prettig dat ik niet dagelijks door de inmiddels overbekende hoofdingang en drukke hal van het AvL hoef.

De bestraling zelf is niet pijnlijk. Wel is het ongemakkelijk om met de arm met geopereerde oksel een tijdje omhoog te liggen met daarbij met m'n hoofd vastgeketend aan de tafel door het masker. Tijdens de bestraling moet ik een aantal malen mijn adem inhouden en daarna weer rustig doorademen. Vanwege dat masker kan ik alleen door mijn neus in- en uitademen.Maar het viel me mee, ik kon ontspannen blijven en m'n ademhaling goed reguleren. Alles bij elkaar duurt het hooguit een kwartiertje.

Ik kon ook terecht bij arts en een verpleegkundige omdat de operatiewond nog steeds niet dicht is. Op een paar plekken wil het nog niet helen. Vorige week was ik al eens bij het Avl geweest omdat ik het niet vertrouwde en omdat ik me afvroeg of bestralen op een gewonde huid kwaad kon. Wondvocht, was het oordeel en dat is niet erg. En bij de bestraling zouden ze er verder automatisch wel naar kijken. Dat automatische klopte niet, ik moest ernaar vragen, maar er werd meteen een arts opgetrommeld om de situatie te beoordelen. Na de bestraling kon ik voor het adequaat behandelen terecht bij de verpleegkundige. Hé hé, fijn als iemand dat even overneemt, ik had al die tijd maar aangerommeld. Een speciaal verbandje en zalfje moeten helpen. Vandaag belde de verpleegkundige: of ik wat eerder kan komen, dan kan ze ook nog iets anders proberen, iets wat nog minder gedoe geeft. Het lucht me erg op dat er nu zorg en aandacht voor is. Overigens vindt de arts het er rustig uitzien, het wordt pas een probleem als het zou gaan ontsteken.

Verder heb ik gemerkt dat ik mijn bezigheden beter moet doseren. Als ik teveel dingen op een dag heb zonder rust ertussen, is dat al gauw te vermoeiend. "Je merkt het vanzelf als je teveel doet, dan komt de man met de hamer", was ik al gewaarschuwd. Dat klopt. Ik ben wel benieuwd wanneer die man weer vertrekt. Al een aantal dagen voel ik me een stuk minder fit. Ik probeer een ander ritme te zoeken met een betere afwisseling van bezigheden en rust. En zo ook te voorkomen dat ik te moe ben voor een wandeling, want bewegen blijft belangrijk. Daarom heb ik zojuist een rondje gelopen en bij droog weer kan ik gewoon op de fiets naar het Hoofddorpse ziekenhuis.

 

1 reactie

Lieve Mar. Onderschat niet wat je allemaal al hebt moeten doorstaan. Onderschat ook de bestralingen niet. Zet jezelf op de 1e plaats. Vraag niet teveel van jezelf. Warme groet Dasje.
Laatst bewerkt: 01/05/2020 - 02:39