Het vinden van een nieuw evenwicht....

Het is nu een aantal dagen na de uitslag. Het voelt nog steeds wat wankel. Er was goed nieuws maar helemaal onbezorgd verderleven is voorlopig niet aan de orde. Met de rust die ik de afgelopen dagen heb genomen komen afwisselende emoties. Dan ben ik blij en dankbaar, dan labiel en huilerig en dan ben ik stil. Ik pak de draad van het leven langzaam weer op. Pas nu voel ik dat ik de afgelopen maanden heb overleefd; van het ene naar het andere onderzoek en in de wachtstand voor de operatie. Nu dit alles achter de rug is wil ik het leven weer omarmen. Plannen maken, vooruitkijken, leuke dingen doen, weer werken. Maar wel nog in een slakkentempo want de impact van de operatie op mijn lichaam maakt dat ik nog niet vol alles kan doen wat ik zou willen. Gister hebben we spullen gehaald voor mijn nieuwe werkkamer. Heerlijk om te creĆ«ren maar het bijbehorende sjouwen ( ook al probeerde ik hier op te letten) beviel minder. Dus weer even gas terug en toekijken hoe anderen het sjouwen voor hun rekening nemen. Dat is echt nieuw voor me en voor nu ok maar niet iets waar ik aan wil wennen. Hoe belangrijk gezondheid is dat zal ik na dit jaar niet snel vergeten. En ook hoe fijn die kleine attenties van medeleven zijn. Maar ook hoe moeilijk het voor sommige mensen is om met ziekte om te gaan.  Ik koester ze allemaal, de kunners en de niet-kunners, ze zijn allemaal onderdeel van het leven. En vandaag een paar dagen voor oud en nieuw neem ik me voor om weer te gaan leven. Volgens mij de enige manier om met de onzekerheid van de toekomst om te gaan. Het hoeft niet grootst te zijn en meeslepend, het kan ook zitten in kleine momenten. Hier ga ik mij op focussen! Ik wens iedereen alle sterkte en veel genietmomenten! Kom maar op 2022, ik ben er klaar voor!!!

1 reactie