darmkanker en vreemdgaan

Openbaar gesprek
31 juli 2014 om 18.22,
gewijzigd 6 juni 2018 om 10.07
197 x gelezen
Hai,

Mijn ex vriend heeft darmkanker gehad in februari 2013, en gaat nu nog regelmatig voor controle en onderzoeken naar het ziekenhuis. Dit vind hij (en ik) heel zwaar en eng.

Helaas moest ik ook in deze periode ontdekken dat hij heel veel heeft gelogen, onder andere over zijn leeftijd, meerdere kinderen en meerdere relaties, en over zogenaamd heel slecht contact met zijn familie(zodat ik niet in contact zou komen met ze, mijn familie kent hij wel).

Wij zijn 7 jaar samen geweest en hij was mijn eerste vriend. Doordat hij in kritieke toestand verkeerde en hij bijna was overleden kon hij zelf geen contact maken, ik was op dat moment op vakantie, door het bellen naar zijn telefoon ben ik per ongeluk in contact gekomen met zijn vriendin/vrouw (die het niet erg vindt). Om die reden ben ik niet meer vervroegd weggegaan, ik zou die situatie niet aankunnen.

Na een tijd , toen ik terug was en hij de kracht had, wou ik weten hoe het nu allemaal precies zat. En het was heel moeilijk om mijn woede te uiten omdat hij er zo verschrikkelijk slecht uit zag, ik wist me geen houding te geven.

Na een paar weken, wou ik het er weer over hebben en iedere keer begon hij dan over de pijnen en zijn angsten en dat hij eerst voor zijn leven wil vechten.

Op den duur werd ik het zat en heb ik een einde gemaakt aan de relatie, maar ik kreeg zoveel sms’jes, voicemailberichten en telefoontjes over zijn angsten en pijnen, waardoor we weer contact kregen.

Helaas is nu ook zijn stiefvader overleden (in deze maand), dit is zo plotseling gebeurt.

Zijn moeder en stiefvader hadden nooit wat op papier geregeld, en daardoor moet zijn moeder nu met spoed het huis uit (het huis stond op zijn naam), wat voor extra stress en verdriet zorgt. Maar tot op de dag van vandaag, krijg ik geen antwoorden, maar wordt er wel verzorging, hulp, begrip, liefde en medeleven van mijn kant verwacht, maar dat is sterk verminderd. En dat neemt hij mij kwalijk. Iedere keer wanneer ik vragen stel, begint hij daarover en ook over zijn angsten en pijnen en geen stress mag van de dokter.

Hij heeft het heel zwaar, en ik zie dat hij heel bang is en verdrietig, ook zie ik en weet ik dat hij vaak pijnen heeft. Maar ondertussen ben ik hem bijna gaan haten. Wel blijft bij mij de spanning wanneer hij voor controle moet, ook doet het me pijn om te zien hoeveel pijn hij toen had en nu, het is en was echt verschrikkelijk.

Ook hou ik heel veel van hem. Maar toch wil ik heel graag weg want ik ben en blijf bedrogen. Maar de situaties en de bijkomende problemen en het zien van zijn verdriet etc. maakt het me heel moeilijk. Ik vind het ook moeilijk om niet te weten hoe het met hem gaat.

Hij heeft nog veel meer moeilijke situaties gehad, naast het verliezen van zijn stiefvader (het lijkt alsof zijn leven uit problemen bestaat). Maar ik hou het even hierbij, steeds als ik er een einde aan wil maken, gebeurt er iets verschrikkelijks en dat ook nog in combinatie met zijn ziek zijn. En dan heb ik het gevoel dat ik hem in de steek laat en dat gevoel geeft hij mij ook onterecht.

Nu ik weet hoe hij is, vind ik hem eng en slecht, vooral dat gemanipuleer. Maar toch kom ik niet los. Maar het is niet zozeer dat ik niet weg kom door wat hij doet, anders was ik al weg. Maar het zijn mijn eigen gevoelens en bezorgdheid. Ik hou heel veel van hem, maar dit is geen goede man.

Ik hoop dat jullie wat tips kunt geven. Ik heb kanker nog nooit zo dichtbij meegemaakt en alles wat daarbij komt kijken zoals chemo, medicijnen, bijwerkingen, verdriet etc.

Groetjes, Stephanie

5 reacties

Hallo, Helaas heb ik niet zoveel reacties gehad. Omdat er wel volgers zijn, wil ik laten weten hoe het nu gaat. Ik ben inmiddels echt weg bij hem. Ik voel me goed en ben blij dat ik het heb gedaan, maar aan de andere kant heb ik het nog steeds zwaar, het is moreel heel moeilijk. Ondanks hij zelf niet goed met mij om is gegaan. Kanker is heel erg en wens je niemand toe. Zijn verdriet, pijn en angst blijft mij nog altijd bij, maar dat hij een hoop geheimen had ook. Het blijft dus zwaar. Groetjes, Stephanie
Laatst bewerkt: 06/06/2018 - 09:47
Hoi Stephanie,

Wat goed dat het je toch is gelukt om bij hem vandaan te gaan. Door het ontbreken van vertrouwen en alle gemanipuleer was er eigenlijk helemaal geen solide basis voor een echte relatie.
Ik snap heus wel dat dit een hele moeilijke stap voor je moet zijn geweest omdat je erg veel van hem hield. Maar juist daar werd handig gebruik (misbruik) van gemaakt door je te bespelen. Net zoals zijn ziekte werd gebruikt om je een schuldgevoel aan te praten. Maar zijn ziekte en alle overige problemen, hoe erg ook, hoef je echt niet allemaal op jouw schouders te laten drukken.
Ik denk echt dat je zonder hem beter af bent Stefanie. Hoe moeilijk het ook is om een relatie na 7 jaar te beëindigen, helemaal omdat je zegt dat het je eerste vriend was. Daarom hoop ik dat je snel iemand anders tegen zult komen. Iemand die jouw vertrouwen wel waard is, en waarmee je een fijne band kunt opbouwen, Zodat de leegte waar je nu in zit opgevuld wordt, en je je ex-vriend naar de verre achtergrond kunt laten verdwijnen.
-Otto-

Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Beste Otto, Tot mijn verbazing besef ik nu pas dat ik nooit op uw bericht heb gereageerd. Ik dacht echt dat ik dat had gedaan. Wat jammer want ik heb echt heel erg veel kracht kunnen putten uit uw woorden. Nogmaals bedankt. Het is inmiddels 2017 en heb het kunnen volhouden. Alsnog gaat er geen week voorbij waarin hij even in mij opkomt. Hoe zou het met hem gaan? Leeft hij nog? Maar zonder sterke schuldgevoelens, puur uit liefde wat ik toch echt voor hem had.
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Goede beslissing Stephanie. Wat heb jij een zware tijd gehad en waarschijnlijk is het nog steeds niet makkelijk voor je. Ik herken wel de vreselijke morele spagaat tussen medelijden en compassie en teleurstelling en boosheid (maar gelukkig niet in die mate) het is een verschrikking om mee te maken te hebben. Ik had een soort van geluk dat ik zelf kanker kreeg waardoor ik makkelijker voor mijzelf kon kiezen. Je moet maar denken dat je er nu nog steeds voor anderen kunt zijn, al is het maar als voorbeeld van dapperheid! 👍🏼👋
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Beste Delaunay, Bedankt voor uw berichtje. Het is inderdaad nog steeds moeilijk. Zoals ik net tegen Otto zei denk ik nog veel aan hem. Ik zal altijd blijven hopen dat het goed gaat met hem. Ik begrijp nog steeds niet waarom hij mijn liefde voor hem niet echt heeft kunnen waarderen. En wat verschrikkelijk dat u ongeveer hetzelfde heeft moeten meemaken! Die pijn en teleurstelling zal niet heel anders zijn geweest, al was de situatie anders. Ik hoop echt van harte dat u naast deze nare ziekte het goed met u gaat. Stephanie
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51