Werkgever beter inlichten over kanker bij werknemer, hoe zie jij dat?

Openbaar gesprek
18 april 2014 om 10.06,
gewijzigd 15 september 2018 om 10.58
71 x gelezen
De NFK, Re-turn en Welder maken zich ook hard voor de werkgever en niet alleen de werknemer.
Het belang van de juiste info en begeleiding van de werkgever wordt nu ook gezien als net zo belangrijk dan de info en begeleiding voor de werknemer.
Wanneer de werkgever weet wat er met jouw als 'patiënt (persoon)' gebeurt tijdens het traject/behandeling en nazorg staat hij/zij wellicht meer open voor mee te werken aan oplossingen.

Jij als werknemer vraagt niet om in deze situatie terecht te komen, maar een werkgever ook niet.
Belangrijk is (en dat is al vaak verteld) dat een goede en duidelijke communicatie hier erg belangrijk in is.

Werknemer, werkgever en de Arbodienst moeten zo snel mogelijk rond tafel om duidelijke afspraken te maken.
Het inlichten van collega's hoort daar ook bij. Doe dit als werknemer samen met je werkgever.

Wat vind jij als werknemer of als werkgever nu belangrijke zaken om te bespreken in het begin van het 'proces'?


  

3 reacties

Ben het hier helemaal mee eens. Na de diagnose kon in niet mee helder nadenken, je emoties gaan alle kanten op. Dus laat staan dat je helder kunt communiceren, daarbij ging alles via mijn leidinggevende naar de werkgever. Dus idd de tip met leidinggevende /werkgever/event.bedrijfsarts om tafel gaan zitten had mijn misschien een hoop stress  ivm met het gevoel niet begrepen te worden kunnen besparen. Je hebt de energie hard nodig voor je behandelingen en die moet niet opgaan aan discussie op de werkvloer.
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
dag Cor,

ik ben helemaal eens met het bespreekbaar maken van de mogelijkheden! 
persoonlijk liep alles maar dan ook alles mis wat er mis kon gaan. in het begin naar de bedrijfsarts die wist het niet meer, later maar verder. werkgever melde het komt wel goed. ik dacht ik zie het wel. na aandringen en na de operatie toch weer om de bedrijfsarts gevraagd. och ja ik kon wel weer rustig beginnen! ik kreeg niet de indruk dat de man begreep wat er aan de hand was. vervolgens met de werkgever ook moeizame gesprekken, ik wilde wel. maar kon het ook?  frustratie alom. maar achteraf wel het zelfde doel! 
uiteindelijk op zoek gegaan naar hulp. ook bij het ziekenhuis waar ik om info vroeg bij het info centrum bij de oncologie begreep men me niet. ik wist wel welke hulp ik nodig had maar wist het nog niet te vinden.

toen zag ik de folder van Re-Turn! ik dacht dat is het! vervolgens mijn werkgever moeten overtuigen dat dit de beste methode was! uit eindelijk gelukt! kreeg hulp! dankzij www.re-turn.nl . eindelijk niet meer het gedoe!! en een beetje herkenning en hulp. het heeft meer dan 2,5jaar geduurd. ik werk nu nog 20 uur  ben voor 70% afgekeurd, het werk wat ik vroeger deed kan ik niet meer. maar ik vond wel dat ik nog verschillende dingen kon doen!

ik zou ieder adviseren om samen met een onafhankelijke partij de gesprekken aan te gaan.
 
ik zelf ben er achter gekomen dat als je afwijkt dmv een zeldzame vorm van kanker en een jonge leeftijd. men alles wazig kan gaan zien. een heldere onafhankelijke partij/persoon kan dan alles overzien. 

uiteindelijk ben ik mij werkgever dankbaar dat ik er nog mag werken! ik werk er nu 18 Jaar als het me gegund is hoop ik 25jaar te halen!

Marcel


Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Marcel,

Goed dat het nog redelijk in orde is gekomen.
Wat ik ook altijd nog adviseer is dat je een praatpapier moet maken waar je alle vragen en dingen die je wil vertellen opschrijft, wanneer je een gesprek ingaat.
Het gebeurde mij vroeger veel dat ik na het gesprek buiten stond en dacht: "Oh, ik had dit en dat nog willen vragen of vertellen". dat gebeurt mij nu niet meer met het praatpapier.
En ook geeft het je een rustiger beeld omdat het op papier staat.

Cor
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51