Seksualiteit en intimiteit: hoe gaan jullie hier mee om in je relatie?

Openbaar gesprek
21 november 2017 om 07.23,
gewijzigd 17 januari 2018 om 12.16
567 x gelezen
Op de website van de hersentumor contactgroep heb ik bij verslagen van activiteiten een verslagje geplaatst m.b.t. onze landelijke bijeenkomst over seksualiteit en intimiteit.

In het geval van hersentumoren worden problemen op het gebied van seksualiteit en intimiteit vaak laat onderkend omdat restverschijnselen pas later zichtbaar zijn. De aandacht concentreert zich vaak op degene met de hersentumor, maar een hersentumor heb je echter nooit alleen. De partner krijgt echter vaak weinig aandacht, terwijl er voor hem of haar ook meestal veel verandert.
Vanwege de onderlinge verschillen hoe partners over seksualiteit en intimiteit denken en de nieuwe situatie na de diagnose en behandeling is het belangrijk dat partners seksualiteit en intimiteit bespreekbaar maken en dat geen van hen de ander gaat pushen.
Hoe zijn jullie hier mee omgegaan in je relatie? Wellicht hebben jullie nog tips voor anderen hoe dit aan te pakken.

8 reacties

Ik vind seksualiteit en intimiteit bij meerder kankersoorten horen. Dus ook bij mij. Baarmoederhalskanker. Ik voel me echt zwaar schuldig geen seks meet te kunnen hebben. Alles doet pijn. En dat duurt al meer dan 1 jaar. Maar ik heb er wel behoefte aan. Mijn jaloezie groeit daardoor ook. Ik zie overal kapers op de kust. Terwijl mijn man zegt dat ik me daar geen zorgen over moet maken of hij zegt dat ik niet moet zeuren. Best moeilijk allemaal.
Laatst bewerkt: 19/12/2017 - 16:30
Beste Roema, ik snap je emotie, ik voel met je mee. Zoiets laat zich niet dwingen. Probeer het niet nog groter te maken door je jaloezie toe te laten. Blijf er samen over praten. Sterkte.
Laatst bewerkt: 19/12/2017 - 16:30
Volgens mij is dit een onderwerp dat bij veel kankersoorten speelt. Ik heb tongkanker gehad. Ben sinds een paar maanden genezen maar de behandeling heeft veel schade aangericht. Mijn sexuele relatie met mijn partner was altijd fantastisch. Daar is niets meer van over. Ik heb geen zin meer, ik voel de opwinding niet meer. We vrijen nog wel, we blijven intiem maar de heftige spanning is weg. Het lijkt wel alsof ik die emotie ben kwijtgeraakt. Ik hoop dat het terugkomt. Mijn man is gelukkig heel begripvol, we praten er veel over en ik vraag hem om ook hier geduld te hebben. Ik mis het wel maar het gevoel is weg.
Laatst bewerkt: 20/12/2017 - 01:23
Ik herken dit. Het gevoel is weg, geen zin meer, geen opwinding meer na een borstamputatie (en reconstructie). Maar in mijn geval vrijen we niet meer. Ik heb er geen gevoel bij en mijn man kan er dan ook niet van genieten. Meer dan knuffelen is er niet. Ik ben ervan overtuigd dat het komt door de hormoonbehandeling die ik nog steeds onderga en eind volgend jaar afrond. In het begin spraken we er nog over, nu niet meer. Hij wacht en hoopt (en ik natuurlijk ook) dat het gevoel na afronding van de hormoonbehandeling terugkomt.
Laatst bewerkt: 20/12/2017 - 01:23
Beste Hugo,
Zoals de anderen ook schrijven komen problemen met intimiteit en seksualiteit bij meer, misschien wel bij alle, kankers voor. In het geval van prostaatkanker komt de aard van de ziekte wel heel dicht bij het seksuele functioneren. Veel behandelingen hebben direct invloed op het krijgen van een erectie en een orgasme en dus op het verdwijnen van de zin in seks. Voor beide partners een ingrijpende verandering. Er is veel tijd en praten voor nodig om daar een weg in te vinden. Soms is professionele begeleiding een oplossing.
Daar is in deze patiƫntengroet al veel aandacht aan besteed onder andere in studies maar ook in lotgenoten contacten. Uit zo'n bijeenkomst is een brochure ontstaan die door de Prostaatkankerstichting.nl is uitgegeven. De brochure is daar op te vragen en is ook te laden via deze link: prostaatkankerstichting.nl/wp-content/uploads/2017/10/Web_Folder_Seksualiteit_PKS-1.pdf .
Ik wens je veel sterkte en blijf elkaar liefhebben!
Gerard

Laatst bewerkt: 20/12/2017 - 01:23
Mijn echtgenoot heeft acute leukemie en is al twee jaar onder behandeling met chemo. Wij zijn dus al twee jaar niet meer intiem geweest. We willen het ook allebei niet. Ik begin nu toch wel behoefte te krijgen maar ik kan dat niet bespreken. Dit zou wel een breekpunt kunnen worden uiteindelijk. Hij moet ook nog een jaar.
Laatst bewerkt: 20/12/2017 - 01:23
Heftige verhalen allemaal! Sterkte en wijsheid voor iedereen.. Ik heb zelf een huidsparende borstamputatie gehad, ook is de tepel verwijderd. De reconstructies gaan nog volgen. Door de operatie zijn we ook een heel aantal weken niet intiem geweest. Daarna heb ik de knop omgezet. Ik weet dat voor de meeste mannen intimiteit hoog staat, doordat ik mijn man tegemoet kom voel ik mijzelf ook veel beter! Wij willen ook graag dat onze mannen voorzien in onze behoeften.. Oa veel luisteren, praten etc. Hoe fijn is het dat je elkaar tegemoet kunt komen., Het leven bestaat veelal uit keuzes maken.. En je keuzes werpen vruchten af.. Bij mij waren het goede vruchten.. Je hebt het leven, je hebt een keus! Het kost soms moeite maar je krijgt er vaak veel voor terug! Liefs Marjan
Laatst bewerkt: 20/12/2017 - 01:23

Seks en je partner heeft hersentumor..

Kan ik zeer duidelijk over zijn: aannemende (dat wel) dat je bij elkaar bent, voor elkaar zorgt zoals je dat ook voor jezelf zou doen, dat je een zeer tedere relatie hebt zoals een relatie is bedoeld:

dan speelt seks een ondergeschikte rol dus de liefhebbende gezonde partij draagt de partner extra op handen en laat de zieke dus zelf bepalen. Zo leer je wat je partner nog wel en niet wil en kan. Als je zo met hem/haar omgaat ben je een ware steun en verdien je de partner te mogen zijn.

Wees gelukkig dat je kan helpen met hoofd, voeten en handen.

Door je tederheid lost zich ook deze dingen vanzelf op. Meer op seks gebied kun je niet doen. Als mantelzorger moet je hiervoor wel het juiste karakter hebben, dat wel.

Ben je van nature jaloers, zelfzuchtig, dominant, egocentrisch en kort aangebonden, dan hebt je partner pech. Deze minder mooie eigenschappen van haar/zijn 'hulpvaardige' partner worden nu ook voor de ogen van familie en vrienden, blootgelegd en daar wordt niemand blij van.

Steun je partner, en wees daar gelukkig mee, daar help je haar/hem het beste mee.

Zorg dat de medicijnen en inname tijden opgegeven door de behandelaars stipt worden opgevolgd en stimuleer je partner flink te drinken, te rusten bescherm tegen stress en reik dagelijks voldoende gezond voedsel en drinken (dus water) aan en let extra op hygiƫne. Natte babydoekjes zijn geweldig.

Al die dingen zullen je partner en de behandelaars het beste helpen tot de hoogste haalbare resultaten in de periode waarin je leeft.

Probeer het (mannen!)


Laatst bewerkt: 17/01/2018 - 12:16