Hoe hebben jullie verteld aan je kinderen dat je borstkanker hebt?
Hoe hebben jullie verteld aan je kinderen dat je borstkanker hebt? Ik heb het forum afgezocht maar ik kan hier heel weinig informatie over vinden (überhaupt op internet). Wat hebben jullie bijvoorbeeld wel of juist niet verteld? Als jullie terug kijken hadden jullie dan bepaalde dingen anders gedaan?
Alle tips zijn welkom!
Meer over Borstkanker
Meer over Borstkanker
6 reacties
https://www.kanker.nl/bibliotheek/naasten/sociaal/9420-kanker-in-het-ge…
https://www.kanker.nl/bibliotheek/erfelijkheid/de-familie-vertellen/8621-hoe-vertelt-u-het-aan-uw-ki...
https://www.kanker.nl/bibliotheek/niet-meer-beter-worden/sociaal/8503-k…
https://www.kanker.nl/bibliotheek/omgaan-met-kanker/naasten/4679-ouders…
Warme groet, Dasje.
Hallo Zeff,
Mijn dochter heeft http://www.kankerspoken.nl/ gebruikt om haar dochter (4 jaar) uit te leggen dat mijn vrouw kanker heeft. Wij kunnen nu de behandeling loopt haar "betrekken "in het gesprek over de boze cellen. Werkt goed.(voor beiden). Sterkte.
Pier
Wat afschuwelijk voor jou en je gezin dat jij de diagnose borstkanker hebt gekregen. Dit is hoe wij het hebben verteld aan onze kinderen (toen 10 en 12 jaar oud): we hebben gewacht op de uitslag van de PET/CT scan omdat het nogal wat uitmaakt of er wel/geen uitzaaiingen zijn. Gelukkig had ik geen uitzaaiingen, dus dat maakte het wat makkelijker. We hebben verteld dat ik naar het ziekenhuis ben geweest omdat er een knobbel in mijn borst zit en dat de dokters dat onderzocht hebben en dat we vandaag gehoord hebben dat het kanker is. Ze zijn groot genoeg om uit te leggen wat dat ongeveer is en betekent. We hebben verder nergens geheimzinnig over gedaan, wel verteld waarom we gewacht hadden met vertellen. Verder hebben zij alles meegemaakt, haaruitval, kale moeder in bed, alle doktersbezoeken verteld. Ze zijn ook een keer mee geweest naar een afspraak met de oncoloog, ze zijn meegewerkt naar de dagbehandeling oncologie, naar het ziekenhuis na mijn operatie, naar de radiotherapie, kortom ze zijn overal bij betrokken. Ik heb nergens spijt van.
Heel veel succes en sterkte met alles,
Groeten van Saskia
Ik heb twee keer borstkanker gehad. De eerste keer waren mijn dochters 12, 10 en 2 jaar oud. We hebben ze bij elke stap in het proces betrokken. Niet dramatisch maar wel steeds stapje voor stapje meegenomen. Toen ik wachtte op de beslissing 'wel of geen chemo", was ik erg zenuwachtig. Dochter van 10 vroeg waarom ik zo zenuwachtig was. Omdat ik dan medicijnen moet gaan krijgen waar ik kaal van word. " Dan neem je toch iedere dag gezellig een ander pruikje" was haar reactie. Dat relativeerde enorm.
De tweede keer waren mijn kinderen 23, 21 en 13 jaar oud. De diagnose was nu ernstiger dan daarvoor. Bovendien is er een genetische aanleg geconstateerd. Ook nu heb ik de meiden stapje voor stapje meegenomen. De gesprekken nu waren veel emotioneler, ze begrijpen meer wat de impact is. Ze zijn, als ze dat wilden, meegeweest naar consulten en chemo's, mee met het uitzoeken van een pruik. De een wilde wel, de ander niet. Dat was hun eigen keuze.Ik heb ze alle feiten verteld, sommige angsten heb ik voor me gehouden, alleen met mijn partner gedeeld. Wat belangrijk is volgens mij, is dat je iedereen inlicht (school, ouders van vriendjes etc) zodat ze daar hun verhaal kwijt kunnen. Bij ons heeft het ook wat extra's opgeleverd, we hebben ook uitgesproken hoeveel we van elkaar houden.
Voor kleine kinderen is er ook een mooi boek. De grote boom is ziek (en verliest haar blaadjes)
Ik wens je veel sterkte de komende tijd