Onderzoek en diagnose bij myelofibrose

Deze informatie is gecontroleerd door deskundigen.

Naar colofon
Opslaan

Heb je symptomen die kunnen passen bij myelofibrose, ga dan naar je huisarts. Hij of zij zal je eerst lichamelijk onderzoeken. Ook onderzoekt de arts je bloed.

Blijkt uit het bloedonderzoek dat het aantal bloedplaatjes te hoog is, dan is verder onderzoek nodig in het ziekenhuis. De huisarts verwijst je dan naar een internist(-oncoloog) of een hematoloog. 

Onderzoeken in het ziekenhuis

De arts brengt je ziektegeschiedenis in kaart en doet de volgende onderzoeken:

  • Lichamelijk onderzoek. De arts bevoelt je buik om de omvang van de lever of milt te bepalen.
  • Uitgebreid bloedonderzoek: hierbij kijkt de arts naar afwijkingen in de rode bloedcellen en naar de aanwezigheid van andere beenmergcellen. Ook onderzoekt de arts de functie van je organen, met name de grootte van de milt en de lever.
  • Beenmergonderzoek
  • DNA-onderzoek

Aan de hand van deze onderzoeken kan de arts definitief vaststellen of je myelofibrose hebt.

Je kunt ook nog een echografie van de buik krijgen. Dit onderzoek gebeurt om de omvang van de milt en de lever te bepalen.

Vooruitzichten bij myelofibrose

Bij de diagnose myelofibrose zal de arts een score berekenen die aangeeft wat je prognose is. Deze score heet de risicoscore. Met deze score kan de arts het natuurlijke beloop van je ziekte inschatten. Ook kan de arts globaal iets zeggen over je verwachte levensduur.

Bij het berekenen van de risicoscore gebruikt de arts het International Prognostic Scoring System (IPPS) of het Dynamic International Prognostic Scoring System Plus (DIPSS Plus).

Risicoscore berekenen

De arts berekent de risicoscore aan de hand van:

  • de hoogte van het aantal witte bloedcellen. 
  • het hemaglobinegehalte
  • het aantal blasten (onrijpe bloedcellen) in het bloed
  • je symptomen
  • je leeftijd 

Risicogroepen

De arts gebruikt de berekende risicoscore om het natuurlijk beloop van de ziekte in te schatten. Je wordt op basis van je score ingedeeld in 1 van de volgende risicogroepen:

  • laag risico
  • intermediair-1 risico
  • intermediair-2 risico
  • hoog risico

Hoe hoger het risico, des te korter de levensverwachting.
De indeling in risicogroepen is ook belangrijk voor het kiezen van de behandeling.

Colofon

Met medewerking van:

illustratie-arts-man

Dr. Asiong Jie

Internist-hematoloog, Zuyderland Medisch Centrum

illustratie-arts-vrouw

Drs. Fransje Valster

Hematoloog, Bravis ziekenhuis

Gemaakt door de redactie van kanker.nl

Laatste update: juni 2017